Barbie heeft een nieuwe film en dat roept mooie herinneringen bij mij op! Want, geloof het of niet, met Barbie begon het. Met de pop zelf had ik als klein meisje vrij weinig en van de kleur roze hield ik niet zo. Waar andere meisjes eindeloos de haren van Barbie aan het kammen waren en outfits aan het wisselen, maakte ik van mijn houten boekenkast een huis. Vier verdiepingen met onderin de garage, zodat Sindy (de Britse variant van Barbie) daar haar Range Rover kon parkeren. Ook haar paard had daar zijn stal, met echt hooi natuurlijk. Mega lang gespaard trouwens, voor dat blonde ros van maar liefst tweeëndertig gulden vijftig!
In winkels en op de markt vroeg ik om stukjes behang en stoffen stalen, waarvan ik gordijnen en beddengoed maakte. Okee, misschien had ik ook wel een stukje sprei van mijn oma afgeknipt, maar iedere kamer had een ander kleurenschema. Zo was de keuken okergeel met bruin en had ie een kraantje waar je echt water door kon pompen. Ik struinde naar bruikbare latjes en plankjes in de werkplaats van mijn vader en legde een elektra-netwerkje aan dat liep op een batterij. Lichtjes in iedere kamer, inclusief lichtschakelaars en een echt werkende deurbel. Een voordeur en zijwanden met ramen van plexiglas en in verstek gezaagde kozijnen. Tapijten, opgevulde kussentjes op de bank (die van Barbie was veel te kort, Mattel!) en mini-lampenkapjes in bijpassende print.
Als mijn vriendinnetjes kwamen spelen zag ik er met argusogen op toe dat ze voorzichtig waren. Maarja, zij wilden toch alleen maar haren vlechten en de kleertjes doen. Kon ik ondertussen een nieuw bed timmeren voor als Ken kwam slapen. Die had ik dan wel van Barbie geleend, Sindy had alleen vriendinnen 🙂
Al met al is hier mijn liefde voor interieur en dingen maken ontstaan. Want naast hele Lego-dorpen aanleggen, was bouwen voor Sindy toch wel mijn lievelings-bezigheid. Kleine stap naar mijn eigen kamer, veel later mijn studentenhuis, eigen appartement (studentenhuizen waren lelijk), eigen huizen en vervolgens de ruimtes of huizen van anderen. Passend bij de persoon, aansluitend op diens wensen en mooi ‘blendend’ met de omgeving.
Nog steeds altijd en overal kijkend naar de nieuwste stoffen, materialen, kleuren, texturen en combinaties. Mooie samenwerkingen met kunstenaars en zoekend naar de juiste mix met het liefst ook ruimte voor (Dutch) design. Dit maakt ieder interieur uniek en mijn signatuur inmiddels herkenbaar. Gelukkig heeft mijn licht autistische brein de kleur roze meer dan omarmd en ga ik deze vakantie met plezier naar de nieuwe Barbie-film kijken. Lekker met vriendinnen en onze dochters, zonder Ken (kan je die arme man niet aandoen…). Misschien had Sindy wel een punt…