Met enorm veel pijn in het designhart heb ik dit jaar hét allerbelangrijkste en meest inspirerende design event in Milaan aan me voorbij laten gaan. Ondanks vele uitnodigingen en overtuigingspogingen van dezen en genen, was er dit jaar helaas geen Salone del Mobile voor mij. Geen pracht en praal van het allerhoogste designniveau, geen überhippe off-beurs productpresentaties en al helemaal geen feesten of goddelijk lekker eten in de designhoofdstad. Maar daar had ik, al zeg ik het zelf, een heel goede reden voor. Het was namelijk al jaren een grote wens van mij om dé Marathon te lopen en dat deed ik op 9 april van dit jaar. En laten we eerlijk zijn, er is maar één marathon en dat is natuurlijk die van Rotterdam. Tweeenveertigkommahonderdvijfennegentig kilometers hollen door mijn eigen mooie stad, werelds!
En met honderdtachtig stappen per minuut, dat is de ideale pasfrequentie voor een hardloper, was het mijn streven om ‘m in vier uur en dertig minuten te lopen. Even rekenen. Dat zijn ruim 270 minuten en dus 48.600 stappen. Gelukkig werden mijn stappen royaal gesponsord door vrienden en relaties en liep ik een mooi bedrag bij elkaar voor de Rotterdamse Daniel den Hoed Stichting (herkenbaar aan de rode hoed). Een stichting die geld ophaalt voor meer wetenschappelijk onderzoek in het Erasmus MC Kanker Instituut en zo de strijd aangaat tegen kanker.
Mijn doel om met iedere stap deze rotziekte die ons allemaal raakt kanslozer te maken, is in ieder geval bereikt. Met kippenvel geluisterd naar Lee’s ‘You’ll Never Walk Alone’ en gefinisht op de Coolsingel in de bloedhitte. Het was het me allemaal meer dan waard en de felbegeerde meedoâlllje (sorry, Rotterdams) prijkt eindelijk aan m’n spiegel! Nu alleen nog even een knap lijstje scoren om m toch enigszins stylish op te kunnen hangen ergens. You know me..!
Simone van Es Interiors
Foto: Roderik van Nispen Fotografie