Gewapend met een dik pak visitekaartjes, een klein bergje uitnodigingen én de laatste woonbladen, trok ik ook dit jaar weer naar het Italiaanse meubelmekka Milaan voor een bezoek aan de Salone del Mobile. De meest toonaangevende interieurbeurs die jaarlijks voor een heuse intocht van ontwerpers en designliefhebbers zorgt. Vierhonderdduizend alleen op de beursvloer in Fiera Rho. En dan heb ik het dus nog niet over alle off-beurs presentaties en events die de stad op zijn grondvesten deden schudden. Vijf dagen design-geweld en ik heb het weer overleefd!
Voorgaande jaren had ik me alleen nog maar off-Fiera verbaasd en vergaapt, maar dit jaar had ik een dag extra en kon ik ook gericht mijn aandacht vestigen op een aantal specifieke gebieden. Kantoren bijvoorbeeld, waarbij ik streef naar het creëren van een meer ‘huiselijke’ sfeer binnen een zakelijke omgeving. En badkamers, maar dan in grotere aantallen, meer maatwerk en bijzondere materialen voor een hotel waar ik binnenkort mee aan de slag ga. En dat heb ik geweten. Alleen voor de Salone Internazionale del Bagno had ik al een dikke dag nodig om van boven tot onder op de hoogte te kunnen zijn van het allernieuwste en -mooiste. Van grote merken tot relatief kleine fabrieken, ze stonden er allemaal. Geweldig! En tot slot natuurlijk een snelle doch uiterst effectieve ronde langs bekende leveranciers om even gedag te zeggen en het nieuws te bewonderen.
Maar laat ik eerlijk zijn: buiten de beurs gebeurt hét. Daar overweldigen de grote merken en imponeren minder bekende artiesten en jong talent. Design in de meest brede zin van het woord. Van de totale overdaad van bijvoorbeeld Louis Vuitton en Bulgari tot kleurrijke presentaties van topmerken als Cassina, Porro, Miele (ok, ze hebben wél weer een revolutionair en bizar nieuw apparaat…), Renault, Minotti, Moooi, COS, Rimadesio, Arclinea, Boffi, dePadova en MauStudio. En dan waren er nog de Nederlanders, verzameld in ‘Masterly the Dutch’ in Palazzo Francesco Turati. En meesterlijk was het zeker. Met de hele binnenplaats van het Palazzo vol vrolijk gekleurde tulpen, mooie merken en ook weer grote verrassingen. Topje van de design-ijsberg gezien, maar meer tijd had ik simpelweg niet in Design District Brera.
In gedachten zweefde ik weg naar die fijne academietijd. Naar hoe ik toen vond dat ik ‘beter’ iets commercieels kon gaan doen, je moet immers allemaal naar de kruidenier. En hoe ik voelde dat mensen moeite hadden met het volgen van creatieve processen en gedachtengangen. Als zeventienjarige voelde ik me ‘anders’, en in de meute soms zelfs alleen. Ik moest ook denken aan een filmpje dat ik laatst zag van Marianne Zwagerman. Radiocolumniste bij BNR Nieuwsradio, mediacriticus, innovatie strateeg en opinieleider. Haar meer dan felle reactie tijdens een Leadership Experience op een advocate die sprak over ‘laag opgeleide medewerkers’. Over hoe zij vurig wenste dat iedereen voortaan onderscheid moest maken tussen ‘praktisch’ en ‘theoretisch’ opgeleide mensen. “Anders hak ik je kop eraf” gilde ze bijna. En dat is zo. Kijk maar. Kijk maar om je heen en slurp het allemaal op! Dare to be different.
Anders was het zéker bij Hans Lensvelt op de Fondazione Lensvelt. Mijn hemel, wat had hij de spijker weer op de spreekwoordelijke kop geslagen zeg. Want, waarom zou je per sé op de Salone met iets nieuws moeten komen? Duurzaam en tijdloos design, geen fashion items. Lekker rebels dus een ‘Nothing New’ expositie in Museo Diocesano di Milano omgedoopt tot Fondazione Lensvelt (knipoog naar Prada…). Met zijn eigen meubels, maar dan tweedehands gekocht op Marktplaats of geleende stukken met zonverkleuringen en al. En daar dan weer op briljante wijze een artistieke fabriek omheen gebouwd. Een lopende band die van kunstwerk naar kunstwerk ‘rolde’. Natuurlijk wel gekoppeld aan een imposant lijstje toppers (en met Modular Lighting Intruments als kers op de taart): Studio Job, Richard Hutten, Marcel Wanders, Maarten Baas, Ronald Hooft, Piet Hein Eek, Maarten van Severen, Bertjan Pot, Atelier van Lieshout, Rick Minkes, Ineke Hans, Gerrit Rietveld en Simo Heikkilä. En tot slot gezelligheid en goede verhalen in Bar Anne, van curator Anne van der Zwaag. Ik werd er zó blij van!
Door naar District Tortona waar Miele (ja, daar is ie dan…) met veel kabaal en in een futuristische omgeving de allernieuwste hightech oven presenteerde. Moet wel meer dan tienduizend euro gaan kosten, maar dan kan je ook binnen zes minuten een stuk vis in een ijsblok garen zónder dat het ijs er omheen ook maar iets smelt. Of een stokbrood naast een biefstuk leggen en in dezelfde tijd gaar en knapperig bakken. Kortom, een oven die het product herkent en er specifieke straling naartoe stuurt. Revolutionair, dát zeker. Verder in de Via Tortona, behalve het fantastische NHow Design Hotel (ook dit jaar weer tot de nok gevuld met kunst) nog veel en veel meer design. Klein en groot, uit alle landen en windstreken. Moet zeggen dat ik Linteloo en Piet Boon wel een klein beetje miste hier, maar die hebben er de afgelopen jaren voor gekozen om op de Fiera te staan. Hoekje om, door naar Via Savona met natuurlijk de grootste naam aldaar: Moooi van Marcel Wanders. Ieder jaar kijk ik er weer naar uit om hier naar binnen te gaan en ook dit jaar was het er weer fijn. Maar… (sorry) minder spectaculair dan voorgaande jaren. Wél met een goed thema in samenwerking met Arte Wallpapers: the Extinct Animals Museum. Mysterieus en majestueus. Met aan het eind van een lange donkere gang een prachtig bewegend beeld van een enorme zwarte bizon in de sneeuw. Aan de rechterzijde interieurs van Moooi zoals ik dat gewend was: creatief, rijk gevuld, gewoon helemaal af en fantastisch. Maar aan de linkerzijde een poging tot kantoorinrichting die mij niet aansprak en ook niet bij de rest paste. “Een beetje neurotisch” hoorde ik een bekende Nederlandse top-ontwerper zeggen die daar ook rondliep. En dat was best goed samengevat… Kon ook zijn dat ie het over de gigantische (uit tientallen Moooi armaturen opgebouwde) mega-Chandelier had, maar die vond ik juist fantastisch!
Neurotisch was misschien ook wel mijn agenda afgelopen week, maar wat heb ik weer genoten! Vol inspiratie terug naar de mooiste stad van Nederland en weer over tot de orde van de dag. Met direct twee shoppingrondes met klanten, (was even schakelen) maar ik ben er weer. Even Arte bellen voor een boek, want was toch wel erg gaaf behang daar bij Moooi…
Simone van Es Interiors
Foto: Bulgari door MVRDV